Bedrettin Şimşek'ten eşsiz bir edebiyat arkeolojisi örneği. Dünyanın en eski hikâyesine farklı, ironik bir bakış.
Gnostiklerin metaforlarla bezeli stilize üslubunu yeniden yaratan, imge zenginliğini ekonomik bir dille sunan, sadece derin anlamları olmakla kalmayan, aynı zamanda komik, eğlenceli de olabilen bir roman.
Adem ve Havva'nın hikayesi bugüne dek değişik yazarlarca sayısız kez anlatıldı. Hepsi kutsal kitaplarda söylenenlerin bir tekrarı gibiydi. Ama bu kez roller değişiyor, hep suçlanan ama kendisini savunmasına hiç izin verilmeyen şeytan bu eserle kendi kutsal kitabını önümüze koyuyor. İşin aslını kendi gözünden bize anlatıyor, Tanrı'ya karşı çıkarak "Hayır, bu öyle olmadı, böyle oldu" deme cesaretini gösteriyor.
Böylece Tanrı'nın neden yasak koyduğu, bu yasağın neden çiğnediği ilk kez açıkça ortaya çıkarken, kutsal kitapların, peygamberlerin yanıtsız bıraktığı soruları şeytan bize kendisi yanıtlıyor.